Τότε που μετρούσαν τις νύχτες τ' άστρα
"Ξεκινήσαμε από μια απλή σκέψη με τον Πρόεδρο του Συλλόγου "Ή ΕΥΓΕΡΟΣ" ΦΑΡΑΚΛΑΔΩΝ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ, Παναγιώτη Λυκούδη, για να ληφθεί συνέντευξη από το Νίκο Καραντηνό, που θα γέμιζε 3-4 σελίδες του περιοδικού "ΈΥΓΕΡΟΣ".
Θέλαμε να μπει, στο περιοδικό αυτό μια σύγχρονη γνώμη με τις ανάλογες υποδείξεις, γνώμη ενός αξιόλογου και γνωστού συμπατριώτη δημοσιογράφου, που θα χάραζε κατευθυντήρια γραμμή, την οποία θα σεβόμαστε και θ' ακολουθούσαμε. Όμως...στην πορεία είπαμε ότι μπορεί να γίνει και κάτι παρεμφερές, αλλά μ' ένα άλλο αντίκρυσμα.
Η κουβέντα μας με τον Ν. Καραντηνό κι η στροφή στις παιδικές αναμνήσεις του και σ' όλα εκείνα που χτίσανε αυτή την αξιόλογη προσωπικότητα, μας έκανε να σκεφτούμε ότι υπάρχουν τόσα που αξίζει και πρέπει να γραφτούν και να προβληθούν. Τα παιδικά χρόνια κάθε ανθρώπου είναι το θεμέλιο, που πάνω του θ' ανυψωθεί η κατοπινή του ζωή. Αρχίσαμε να μιλάμε, λοιπόν, γι' αυτά τα χρόνια...Και, πόσο όμορφα, αβίαστα κι απλά κύλησε αυτή η αφήγηση...
Το ξετύλιγμα απ' το κουβάρι της μνήμης μας έδωσε κάτι πολύ ουσιαστικό. Γιατί, η σωστή δημοσιογραφία χρειάζεται να έχει ψυχή, πίστη και συνέπεια. Να ενστερνίζεται ιδεώδη και ν' αγωνίζεται για την επικράτησή τους. Να προσπαθεί ό,τι καλύτερο για την πρόοδο της χώρας, γιατί είναι υψηλό κοινωνικό λειτούργημα.
Η δημοσιογραφία απαιτεί ικανότητα αντίληψης, κριτικότητα, ευαισθησία, ήθος, σωστή ενατένιση της ζωής, αλήθεια, εντιμότητα. Κι όλα τούτα έχουν ρίζες σε μια παιδική ηλικία.
Κι οι αναμνήσεις, όσο προχωρούσε η αφήγηση, ζωντάνευαν τα γεγονότα. για τούτο και καθώς προείπαμε - γι' άλλο ξεκινήσαμε κι άλλη μορφή πήρε η εργασία μας στην πορεία. Αν καταφέραμε κάτι ουσιαστικό ή όχι θα μας το πούνε οι αναγνώστες. Πιστεύω, όμως, πως με την ειλικρίνεια που έχει κυλήσει η αφήγηση και το απροσποίητο στην καταγραφή δεν θ' αφήσει αδιάφορου ς εκείνους που το βλέμμα τους θα τ' αγκαλιάσει. Γιατί και ο Νίκος Καραντηνός, μια κορυφαία, σύγχρονη δημοσιογραφική προσωπικότητα, με την σεμνότητα που τον διέκρινε, στέκει πάντα σε περίοπτη θέση που τιμά το χώρο τον οποίο υπηρέτησε και την ιδιαίτερη πατρίδα. Κι όσοι γνώρισαν τον ίδιο και τον υπεύθυνο λόγο του τον τιμούν και τον δέχονται με απέραντο θαυμασμό και σεβασμό."
Ρίτα Τσιντίλη-Βλησμά, από τον πρόλογο του έργου