ΒιβλιοπωλείοΚύβος

Θα μιλήσω για το ιστορικό του Δραπάνου μέσα από αυτό το λεύκωμα που αφορμή για την έκδοσή του στάθηκε η ομορφιά των γλυπτών και η εγκατάλειψή τους.
Το μόνο μέρος του Αργοστολιού, που ο σεισμός του 1953 άφησε, όχι και αυτό άθικτο, είναι η πόλη των νεκρών, το Δράπανο που με την αίγλη και την καλλιτεχνική αξία των μνημείων του δείχνει το πνεύμα, την οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη του νησιού.
Στο νεκροταφείο αυτό που χωρίζεται σε δύο ζώνες τα περισσότερα γλυπτά υπάρχουν στην πρώτη ζώνη, η οποία ανήκε πριν τη δημοτικοποίησή του στους κτήτορες της εκκλησίας και στις εύπορες οικογένειες του Αργοστολίου.
Το Δράπανο είναι συνδεδεμένο με τη χρονιά του 1850, χρονιά της χολέρας που έγινε και η αιτία να μεγαλώσει χρησιμοποιώντας το γειτονικό χώρο για την ταφή των πολλών νεκρών. Έτσι δημιουργήθηκε η δεύτερη ζώνη που αρχίζει από τα σκαλιά και κάτω.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο Δράπανο υπάρχουν πολλά ταφικά όπως στήλες, σταυροί, προτομές, λάρνακες, όλα από μάρμαρο, με εξαίρεση μερικούς σταυρούς που είναι φτιαγμένοι από ντόπια πέτρα. Όλα τα έργα θαυμάσιας γλυπτικής τέχνης με σωστές αναλογίες, χάρη και πλαστικότητα, σμιλεμένα από καταξιωμένους Ελληνες γλύπτες. Δύο από αυτούς είναι ντόπιοι. Μπονάνος και Καούκης με πολύ σπουδαίο έργο ο πρώτος και απλά ταφικά ο δεύτερος που ήταν μάστορας χωρίς ιδιαίτερες καλλιτεχνικές σπουδές.
Πιστεύω το λεύκωμα αυτό να δείξει, να καταστήσει γνωστή την ομορφιά και την αξία των γλυπτών και να βοηθήσει στην αποκατάστασή τους.

Η συγγραφέας, από τον πρόλογο του έργου.