ΒιβλιοπωλείοΚύβος

Παντα θα υπαρχει ενας λαβυρινθος
Παντα θα βολοδερνουμε
Στους σκοτεινους διαδρομους του
Προσμενοντας καποιον μινωταυρο
Να μας λυτρωσει...

Στους δρομους της Αθηνας
Ανεμιζαν τις γαλανολευκες περιχαρεις
- Καποιοι τυλιγονταν μ' αυτες
Λες κι ηταν σαβανα,
Λες κι ητανε ζουρλομανδυες -
Την ωρα που ο Κεμαλ
Στα βαθη της Τουρκιας
Συγκεντρωνε στρατο…

Από τις εκδόσεις "Αιγιαλός" κυκλοφόρησε η ποιητική συλλογή του κ. Γιώργου Αυγουστάτου "Ποιήματα", βιβλίο μικρού σχήματος (12*17), που περιλαμβάνει 28 άτιτλα έργα ποιητικά, τα οποία χαρακτηρίζονται από λιτό λόγο, ακριβολογία, ρέοντα ανομοιοκατάληκτο στίχο, επιγραμματική συντομία.
Ο κ. Αυγουστάτος, με ένα στυλ εντελώς προσωπικό έδωσε μια ενδιαφέρουσα σύνοψη ποιημάτων, η οποία μπορεί να χαροποιήσει ένα πλατύ αναγνωστικό κοινό.
Η συλλογή κρίνεται ενδιαφέρουσα τόσο από την άποψη της θεματολογίας, που έχει να κάμει με την προσωπικότητα και την παιδεία του ποιητή, όσο και από την άποψη της ποιητικής τεχνοτροπίας, της γλώσσας και του τελικού αποτελέσματος, δηλαδή των 28 ποιημάτων που τη συναπαρτίζουν.
Αξιοπρόσεκτο είναι ότι η ποίηση του κ. Γ. Αυγουστάτου, βυθίζει τις ρίζες της στο χώρο της ιστορίας, από τον οποίο αντλεί "ποιητικά επιχειρήματα" για να στραφεί και να ερμηνεύσει ακολούθως το παρόν. Eτσι στο τιμόνι της ιστορίας με υφάδι τον σύγχρονο κοινωνικό προβληματισμό στήνει ο δημιουργός το σκαρίφημα του ποιήματος.
Πρόσωπα και καταστάσεις επιστρατεύονται ως σημεία ερμηνευτικά για πράξεις, συμπεριφορές, αξίες του παρόντος και συμπλέκονται έτσι ώστε η τελική ποιητική σύνθεση να ανταποκρίνεται καίρια στο αίτημα για την "ποιητική αλήθεια".
Ο Πέρσης βασιλιάς, ο Αχιλλέας και ο Πάτροκλος, ο Αλέξανδρος, ο Ηφαιστίων, οι Αντίγονοι, οι Σελευκίδες, ο Πτολεμαίος, ο Oμηρος, ο Θησέας, η Ιθάκη, ο Αύγουστος, ο Μύρωνας, η Πάραλος, η Πόλις, οι Τούρκοι, ο μοναχός Ιερόθεος, οι Εθνικοί, ο Κεμάλ, ο Τσαουσέσκου, ο Ιούδας κ.α. γίνονται δομικά εννοιολογικά στοιχεία και αφετηρία για να μιλήσει ο ποιητής για θέματα όπως:
Τα αδιέξοδα του σύγχρονου ανθρώπου και την ανάγκη για κάποιο "Μινώταυρο λυτρωτή", για του θύτες και τα θύματα των μεγάλων κοινωνικών ανατροπών, τις εύκαμπτες συνειδήσεις, την Προδοσία και τον Προδότη, τον "Εφιάλτη" που πάντα καιροφυλακτεί, το αμετάτρεπτο των εξελίξεων στη ροή του χρόνου, για τα πρόσωπα και τα προσωπεία, για την αδυναμία των δυνατών, για τη μοίρα αυτών που σκέπτονται ελεύθερα κι ελεύθερα μιλούν, για ένα λουλούδι, για τον Έρωτα, τη συνέχεια, την αγάπη, για τη ζωή και την αξία της, για κείνου που, στο πρόσωπο του Θησέα χάθηκαν παντοτινά ..., και για τόσα άλλα.
Δεν πρόκειται βεβαίως, παρά τις ιστορικές αναφορές για ποιήματα ιστορικά ή ψευδοϊστορικά. Ο ποιητής μιλάει μέσα από σύμβολα και αναφορές για τον άνθρωπο του παρόντος. Iσως και του μέλλοντος, για αυτά που προσδιορίζουν την ύπαρξή του, την ωραιοποιούν ή την ευτελίζουν. Δεν κάνει "ποιητική ιστορία". Βλέπει τη ζωή μέσα από την ποίηση. Ο ποιητής, ευχάριστα απρόοπτος, εύκολα μετακινείται από το γενικό στο ατομικό και αντίστροφα με τρόπο συχνά αδιόρατα ειρωνικό και σίγουρα ανατρεπτικό, εμφορούμενος όμως από μια γνήσια φιλοσοφική πρόθεση, η οποία τον οδηγεί στην αναζήτηση του βάθους των πραγμάτων και των αξιών της ζωής.

Ευχαριστίες και συγχαρητήρια στο νέο Δημιουργό. Καλή συνέχεια στο έργο του.

Ε.Μοσχονά