Πεπραγμένα του κληροδοτήματος Παναγή Μαντζαβίνου
Ο Παναγής Θεοδώρου Μαντζαβινάτος εγεννήθη εν Σκηνέα το έτος 1844. Εις ηλικίαν 20 ετών, μετά τους καταστρεπτικούς σεισμούς της Κεφαλληνίας, εγκατάλειψε τις γεωργικές του ασχολίες, μετανάστευσε εις Ρουμανίαν. Κατ' αρχάς ειργάσθη εις Σουλινά, μεθ' ό εις Βραΐλαν και τέλος εις Βαρλάτι της Μολδαυΐας, ένθα επεδόθη εις εμπορικός επιχειρήσεις, αφού επί εικοσαετίαν επάλαισε θαρραλέως και ακουράστως. Φιλόπονος και δραστήριος κατόρθωσε, παρά τας αντίξοους περιστάσεις καθ' ων επάλαιε, να σχηματίση μικράν περιουσίαν. Το 1894 ενυμφεύθη την Αντωνίαν Μαντζαβινάτου, το γένος Ιγνατίου Ντεμέλη εκ Λούγκος της Ουγγαρίας. Η σύντροφος αυτή του βίου του υπήρξε πάντοτε παραστάτις, συνεργάτις και βοηθός, καθ' όλην την σταδιοδρομίαν του. Το 1906 κατήλθεν εις Αθήνας μετά της συζύγου του, ένθα εξηκολούθησεν εργαζόμενος. Των ευγενών του αισθημάτων ο αείμνηστος Μαντζαβινάτος, πλείστα έδωκε δείγματα εν τη ζωή, καθ' όσον και την αδελφήν του πολλαπλώς υπεστήριξε, και τον αδελφόν του σπουδαίως εβοήθησε, συντελέσας εις την πρόοδον των τέκνων αυτού. Ο Μαντζαβινάτος ωσαύτως, ουδέποτε ήρνηθη την συνδρομήν του προς τους συγχωριανούς του, τους οποίους πάντοτε εν τω μέτρω των δυνάμεων του εβοήθησε. Διά την γενέτειράν του Σκηνέα, έδειξεν, ιδιαίτερον πάντοτε ενδιαφέρον, δωρήσας οικόπεδον εφ' ου βραδύτερον ανηγέρθη το δημοτικόν Σχολείον, την δε εκκλησίαν του χωρίου του, πλειστάκις συνέδραμε γενναίως. Τέλος δια της διαθήκης του, συνεχίζει την εκδήλωσιν των ευγενών του αισθημάτων κατά τρόπον ζηλευτόν και άξιον προς μίμησιν των επερχομένων.
Η σύζυγος του Αντωνία τον συνέτρεξε ειλικρινώς εις όλας του τας προσπάθειας και εξηκολούθησε και μετά τον θάνατον του συνεχίζουσα την αγαθοεργόν δράσιν του συζύγου της, δι' ο αείμνηστος Μαντζαβινάτος, εκτιμήσας εν τη ζωή την εις το αγαθόν συνεργασίαν ταύτην εξέφρασεν εν τη διαθήκη του την επιθυμίαν όπως το Νοσοκομείον Ληξουρίου φέρει το όνομα «ΠΑΝΑΓΗ ΚΑΙ ΑΝΤΩΝΙΑΣ ΜΑΝΤΖΑΒΙΝΑΤΟΥ».