Ο θάνατος μιας πόλης
...Στις 5.30 το πρωί, κανένας Ληξουριώτης δεν είχε ακόμα ξυπνήσει, ούτε καν ο Ναπολέων Βουρδουβάνος, που συνήθως ήταν στο πόδι από τους πρώτους. Για το λόγο αυτό, ο σεισμός της 11ης Αυγούστου ήταν απ' όλους ο πιο εξωπραγματικός. Ανακατεύτηκε με τα όνειρα και όπως ξεφύτρωσε μέσα από την ψευδαίσθηση του ύπνου, ταλαιπώρησε τον Ναπολέοντα με τις παράξενες, άπιαστες κινήσεις του ονείρου.
...Ο χρόνος έχει σταματήσει. Δεν είναι πλέον σήμερα το πρωί, είναι οποιοδήποτε πρωί. Η εικόνα είναι ακίνητη, όπως προηγουμένως. Σταθερή και καθαρή. Στο πρώτο πλάνο η θάλασσα. Στη μέση, σωροί από σκουριασμένα ερείπια. Δεξιά και αριστερά, οι καταυλισμοί. Και στο βάθος της φωτογραφίας, το τοπίο αποκαλύφθηκε...
Στο πεζογράφημά της η Καίη Τσιτσέλη αφηγείται το σεισμό της Κεφαλονιάς του Αυγούστου του 1953 - στον οποίο ήταν παρούσα - και την επίδρασή του στη ζωή και τη συμπεριφορά των ηρώων της, με ένα νηφάλιο τόνο και μια συγκρατημένω, αποστασιοποιημένη συγκίνηση.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου.