ΒιβλιοπωλείοΚύβος

Γι' αυτό το οδοιπορικό στο παρελθόν νομίζω ότι δεν χρειάζεται πρόλογος.
Είναι απλά ένα μικρό βιβλίο που μέσα στις σελίδες του καταγράφω τις εικόνες και μνήμες που συγκράτησα σε κάποιο συγκεκριμένο διάστημα της ζωής μου.
'Ενα βιβλίο χωρίς λογοτεχνικά παιγνιδίσματα, ούτε ρομαντικές εξάρσεις.
Δεν του φορώ χρυσοποίκιλτο λογοτεχνικό μανδύα, εφ' όσον δεν επιστρατεύω σ' αυτό μου το ταξίδι τα φτερά της φαντασίας.
Είναι στεγνό στην αφήγηση, αλλά απόλυτα αληθινό!
Θεωρώ όμως υποχρέωση μέσα από αυτές τις λίγες γραμμές να πω ότι στον αγαπητό οικογενειακό μας φίλο, νομικό-μουσικολόγο Γιώργο Ραυτόπουλο, οφείλω την έκδοση αυτού του βιβλίου, διότι ήταν αυτός που με παρότρυνε να το συνεχίσω.
Το είχα σταματήσει στο κεφάλαιο "Πρωτομαγιά του 1942". Δύο μέρες ακριβώς πριν να φύγει από την ζωή (27.6.02) ο γαμπρός μου Κωνσταντίνος Χρηστίδης, που με είχε βοηθήσει, λέγοντάς μου τα ονόματα αυτών που θυμόταν και που είχαν συλληφθεί μαζί του από τους καραμπινιέρους. Το γεγονός του θανάτου του, μόλις έπιανα την πέννα να συνεχίσω το γράψιμο, μου έφερνε φόρτιση συγκίνησης.
"Θα το συνεχίσεις", με προέτρεπε ο καλός φίλος "έχει τόσο ποιητική ροή, θα το συνεχίσεις".
Αυτή η προτροπή γύριζε στο μυαλό μου και μου έδωσε την δύναμη να το συνεχίσω και το τελείωσα. Γι' αυτό και τον ευχαριστώ.
Ακόμα ευχαριστώ τους αγαπητούς φίλους Σπύρο Γ. Αντωνάτο, συνταξιούχο έμπορο και Γιώργο Κουρή, ιατρόν που πριν αρκετά χρόνια μου είπαν, ο Σπύρος πρώτα "περιμένουμε τα απομνημονεύματά σου", και λίγο αργότερα ο Γιώργος "να γράψεις Μπέτα τα απομνημονεύματά σου".
Αυτά τα λόγια ήταν το πότισμα στον σπόρο που είχα φυτέψει στο νου μου εγώ.
Επίσης ευχαριστώ τον μουσικό κ. Νίκο Δόριζα που με βοήθησε βρίσκοντας ολόκληρο το τραγούδι, του οποίου θυμόμουν εγώ μόνο τέσσαρες στροφές, "Η ζωή ξαναρχίζει για μας".