Ευτυχίας ποιήματα
Το δεύτερο συνεχόμενο ερωτικό "Ποιητολόγιο" δείχνει το βηματισμό του ποιητή. Τούτοι οι στίχοι είναι σαν διάδρομοι που αποκαλύπτουν αναλαμπές και σκοτεινά ψυχικά διαμερίσματα.
Από κει οι λέξεις μόνες και ξεχωριστές κυλούν όμορφα ψιθυριστά σαν ανοιξιάτικο ρυάκι που γρυλίζοντας κρυστάλλινα μας παρακαλεί να φύγουμε μαζί του στη θάλασσα. Εμείς όμως "πιάσαμε" την αναλαμπή θέλουμε να πάμε πίσω στην πηγή να δούμε τη μήτρα.
Γνωστή η ψυχή για τους γνωρίζοντες. Για τους μη ο ποιητής προσφέρει εξ ανάγκης την ξεκλείδωτη πόρτα για ελεύθερη εσωτερική διείσδυση. Σκοτεινός κόσμος. Φωτεινός λόγος. Σιωπηλός, παρηγορητικός, ελπιδοφόρος, αποφατικός του θανάτου μέσω της ερωτικής αντίστασης. Ο ποιητής δημιουργώντας αγάπη αντιστέκεται στην αθλιότητα του θανάτου. Σαν υπνοβάτης ακολουθεί τον έρωτα/θάνατο πλήρης οδυνηρότητας και ύμνων.
Με το δημιουργικό του χάρισμα οδηγεί στα αιθέρια ύψη της ερωτικής ψυχής που του αντιστέκεται στο δρόμο του ανθρωποβόρου χρόνου με ερωτευμένη παιδικότητα.
Από τον πρόλογο του έργου.